14 jan Youssef en Lisa

Een van mijn overtuigingen is dat ‘yoga werkt, zonder dat je er in hoeft te geloven’. Ik heb dat ondervonden bij mezelf en ik zie het vaak bij mensen in mijn lessen. Maar het is het aller duidelijkst bij de kinderyoga lessen die ik geef.

Op dinsdag geef ik op een school in Amsterdam kinderyoga. De meeste kinderen ken ik al van andere jaren, Youssef is nieuw. Youssef en Lisa hebben vanaf les 1 ‘beef’. De manier waarop ze tegen elkaar praten getuigd niet echt van ‘ahimsha’ (geweldloosheid, 1 van de yama’s uit de yogasutras van Patanjali).

Sommige kinderen suggereerden eerdere lessen dat ik Youssef ‘ eruit’ moest sturen, maar ik had meer de neiging, als ik iemand er uit ging sturen, om Lisa eruit te sturen. Maar, sowieso stuur ik niemand uit de klas, zei ik, we zijn als bomen in een bos, verbonden met elkaar tijdens deze les, en valt er eentje om dan heeft dat effect op ons allemaal.

Deze dinsdag dacht ik bij binnenkomst; ‘ dit wordt helemaal niets’. Lisa vond Youssef een mislukte eikel en Youssef vond Lisa een eng vies kind. En zo ging het haatdragende gesprek nog even door.

Die ochtend had ik toevallig een mooie uitspraak over haat gehoord; “sommigen mensen houden haat vast alsof het de 1e prijs is terwijl haat eigenlijk een zware steen is om je nek.” Ik dacht dat deze wijsheid ze misschien zou kunnen helpen en zei ze dat ze echt zelf de enige waren die het allermeeste last zouden hebben van al die nare woorden. Ik stelde voor om de zonnegroet die we geleerd hadden samen, echt samen, te doen en ons alleen daarop te concentreren. Youssef sputterde nog tegen; ‘echt niet ik heb echt geen last van haat en yoga helpt niet.’

We deden de zonnegroet en iedereen deed super goed mee. De adem was 1 en Youssef die naast me stond hoorde ik lang diep en geconcentreerd ademhalen. Na drie rondjes vroeg ik ze in stilte nog wat yoga houdingen met me te doen. We oefenden makkelijke en moeilijkere houdingen. Geen onvertogen woord door Lisa of Youssef. Een korte meditatie en daarna de hoofdstand oefenen. Het was bijna ongelooflijk hoe goed iedereen meedeed. Na 3 keer de hoofdstand met de juf te hebben geoefend vroeg Youssef of hij in een bepaalde houding mocht gaan liggen omdat ie daar rustig van werd. Van binnen maakte mijn hart sprongetjes van blijdschap.

Wanneer een les goed gaat doen we een ‘yoga eindspel’. Die hadden ze dik verdiend. Youssef vroeg aan Lisa zullen wij samen gaan? Lisa had geen enkele twijfel over dat ze dat graag wilde. Zo bijzonder en lief! Youssef zei na de les tegen me; dit voelde veel fijner dan hoe ik anders doe. Dit voelde heel fijn.

De moraal van het verhaal; yoga werkt. Als je rustig ademhaalt en rustig beweegt, stil staat bij wat je voelt en wat je zelf nodig hebt, dan word je een veel fijner persoon voor jezelf en daardoor voor de mensen om je heen. Dat is mijn overtuiging.